Karar 4 (Hikaye) Şiiri - Yorumlar

3. Sayıdan devam

Dilruba’nın sağlık sorunları artmıştı. Kalp damar sorununun yanında bir de, Anksiyete ile uğraşıyordu işteki problemler evdeki sorunlar derken çekilmez bir hayat yaşadığını hissediyordu ve bir gün ailesinin yanından ayrılmaya karar verdi.
Şimdi kendisini dışarı atan Dilruba idi. Evlere sığamıyordu ve içi daralıyordu bir büyük boşlukta asılı duruyordu adeta. Yakın bir arkadaşının aracılığı ile bir bayanın yanına taşındı ve 15 gün orada kaldı. Bir de halk eğitimin düzenlediği bilgisayar kursuna devam ediyordu. Bu arada kötü bir haber aldı 2001 Eylül'üydü ve babası felç geçirmiş hasta yatıyordu. Ağabeyi Çorlu'da yaşıyordu evlenmişti ve iki çocuğu olmuştu. Muharrem babasına bakmak için evini Tekirdağ’a taşımaya karar verdi. Babasını amcalarına emanet ederek Çorluya evi toplamaya gitmişti sadece 3 günlüğüne. Döndüğünde gördüğü manzara içler acısıydı babasını 3 gün boyunca aç ve susuz bırakmışlar altını temizlememişlerdi. Üstelik kokudan dolayı camları açık bırakmışlar ve Mustafa beyin komaya girmesine sebebiyet vermişlerdi. Evet Dilruba’yı çok üzen kötü haber buydu. Tam 15 yıl önce gördüğü bir rüya gerçek olmuştu ve babasını nasıl öleceğini rüyasında görmüştü.15 yıldır babasıyla görüşmüyordu ve hiç konuşmamıştı hastalandığında her şeye rağmen üzülen ve kaderine ağlayan Dilruba gene de babası için dua etmişti. ve acil bir telefon geldi. Arayan annesiydi.
-Baban komaya girmiş. Ağabeyin aradı sizi çağırıyor. Metin ve Neslihan yola çıktı; Sende git babanla helalleş İyi değilmiş. Diyen annesi telefonda ağlıyordu ve evden ayrıldığı için Dilruba’yı affetmeyen anne babasının haberiyle birlikte nihayet kızını bağışlamıştı. Dilruba telefonda annesine şöyle dedi:
-Ben gitmem anne üzüldüm ama bana git deme ne olur! Allah şifa versin bu ölümü kendi seçti. Hak kettiği şekilde cezasını çekti ve çekiyor. Yıllarca bize de çektirdi Allah affetsin: dedikten sonra ellerini açarak Allaha dua etti:
-Allah’ım bu kaderi ben istemedim. Sen yazdın ve senden gelene boynum kıldan ince. Ben babamı affettim. Ne olur sen de affet! Huzur içinde daha fazla acı çektirmeden yanına al: Diyerek ağlamaya başladı.