Kar başlıyor yavaşça Katrancık dağında
İnerken dağların omuzlarından eteklerine
Cemre rüzgarı savurur tanelerini
Tek tek dağıtır ovaya, hiç üşenmez.
Üçtepelere, Susuz’a, Kızılsu’ya,
Hatta Deliktaş’a suyun başına
Çocukken saatlerce oynadığımız
Artık kanatları kırılmış, yaralı
Yorgun koca çınara bile savurur…
Belli belirsiz beyazlık giyer ova
Yalancı baharsa çoktan kaçmıştır
Onun peşi sıra soğuk girer ovaya
Hırçın ve acımasızdır…
Bir çırpınış başlar erkenciler de
Çiçekli elma ağaçlarında, kayısılarda, payamlarda…
Yine sobelenmişlerdir mart soğuklarına
Kaçamadan dökerler çiçeklerini
Çaresiz…
Ve koyunlarında, gözlerinde
Yarına umutla bakan
Binlerce tomurcuk saklarlar
Güneşi ve gerçek baharı özleyen…
Bahar beklenmektedir artık Karapınar ovasında…
Niyazi ÖzbekKayıt Tarihi : 10.1.2008 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
