Kumu, kavurga gibi yutulan
Çorak toprak mağduru,
Su yoksunu Karapınar’ım…
Gelişmişlikte;
10 yıl sonradan gelen.
Tüm insanları seven, sevecen.
Ben Karapınar’ım…
Koyunculuk bitti gidiyor
Şimdilerde tarım diyor
Zenginlik şöyle dursun
Karnı doysun istiyor.
Geçen yıllar hep kurak
Hasat tarladan kalkmıyor
Artık işler çok daha zor
Şimdi birde göçük korkusu
Nereye kadar…
Bir şey istemedik
Halimiz şu demedik
Başı açık yalın ayak gezdik
Ezilmedik.
Bulgur bulamaç yedik
Karnımızın doyduğunu mubah bildik
Kimsenin etlisine sütlüsüne karışmadık
Konya’yla Ereğli’yle yarışmadık
Toprağı çok, ağası yok şehrim…
Ben Karapınar’ım
Beni göçük vurdu.
Kayıt Tarihi : 16.2.2009 23:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!