Karapınar Şiiri - İsmail Koca

Dur
Dur da dinle bir kez
Bel ki
Anlatacaklarım
Seni umutsuzluktan
Umuda çeker
Ama bir kez dinle
Ne olursun…

Bir gün
Derin derin karalar içinde düşünürmüş
Karapınar…
Kara adını renginden almış
O yüzden kara pınar derler…

Gözyaşları durmaz
Kara kara akarken
Bir de bakmış ki
Gökten bir beyaz damla iner

Düşünce pınara
Karışır kara suyuna
Tuhaf gelir birden her şey
Ve
Sarı bir güneş doğar dehlizinde
Billurlaşır akan kara su
Berrak bir hal alır
Gözyaşını döker
Değişince pınar
Yüreğinde ab-ı hayat gibi su akar
Dokununca damla
Güller açar dört bir yanında
Kırmızıyı çalarcasına yeşile vurur
Dünyası maviye kucak açar
Kırılınca karası

Bir damlayla
Değişiverdi hayat
Değişi verdi karaya beyaz
Sende damlanı gör…