Karaoğlan Şiiri - Ziya Arifoğlu

Ananın ilk göz ağrısı
Babanın can yarısı
Geldi dünyaya erken
Kardeşleri daha yokken

Ana hayata bağlandı
Hüseyin'de hep ballandı
Kaşı kara, gözü karaydı
Karaoğlan'ın küçük evi şanlısaraydı.

Yeto Bacı onunla mutluydu
Sultan, Ziya geldi umutluydu
Günleri gelip geçti
Hayatları çok tatlı ve de umutluydu.

Küçükken ağabey, arkadaş oldu
Ona sevgim,saygım boldu
Bağda yattık onunla
Çele çektik, üzüm sattık sonunda.

Özü bir, sözü birdir
O yaşayan bir pir dir
Allah ona ömürler vere
İnsanlara sunduğu tatlı dildir.

Ziya i'yi çok sever
Sanki dünyalara değer
Sakın yaramazlık yapmayın
Eli maşalı dır döver ha döver.

17 04 2016 Mezitli.
İçimden geldiğince yazdım.