Karantina Şiiri - Zeynep Ece Arabul

Öğrendik geçiciliği.
Hiçbir şey artık sevindiremez.
Küçük sevinçler hüzünlü,
Ve önümüzde onca çaresizlik
Onca üzüntü..

Oyalayalım hadi kendimizi
Bir iki ağaç, bir saksağan, bir kedi
Düşler tanıdık, kitaplar tanıdık
Neden farklı olsun ki notalar?
Kurgular belli, renkler belli
Habibi demiştik, şimdi sevgili..

Ne yogada, ne duada, ne doğada..
Büyük gerçeklik fazla büyük bana
Küçük keyiflere de giremedik
Meyhane ayarında, iki kadeh rakıda..
Bir sigara, bir pipo, azıcık tütün alışkanlığında
Öyle geldik öyle gideceğiz içi boş tutkularla..

Gün indi, birkaç yüz kişi daha ölmüştür şimdi.
Birkaç dost daha acılıdır mutlaka.
Yaşamak bağımız burgulu olmasa,
Biraz da onlar denesin,
Bırakmak mı lazım artık dünyayı çocuklara?