Karantina Şiiri - Bekir Dalkıç

Dur gitme öyle beni bırakıpta buralarda böyle aşksız.
Bir öpüver de en savunmasız yerimden, mutluluklar bulaşsın.
Çok yaşamaz diyorlar buralarda sevenler.
Olsun, biz de sevda denen köye yerleşiriz.

Dur da bir bak, kurudu ellerim çoktan soğuktan.
Çatladı dudaklarım çoktandır yağmursuzluktan.
Bir hapşur, yeşersin şu çorak toprağım.
Belki cennete döner cehennem.

Sen kalırsan yine döner bu devran Karina, 
Birgün biter salgın, dağılır nihayet karantina.
Sen gidersen bil ki yerleşir (veba)lin bu şehre.
Kimse kurtaramaz bizi.