Karanlıktı Gece Şiiri - Mehmet Demiral

Karanlıktı gece
Ay bile yarımdı
Sabah yeşeren umutlar
Gece yerini yanlızlığa bırakırdı.
Sorsan gece demlenirdi insan
Kalkıp anlamsızlığı anlatsan
Bir kağıda
Bir hiç yazsan
Öylece bıraksan
Karanlıktı gece
Ay bile yarımdı
Ansızın bır sıkıntı
Çevresinii sardı
Aldı kollarına
Sıkıca bastırdı
Bir an ne oldu diye bakındı
Şaşkına döndü
Yerde bir kan gölü
Her tarafını yokladı bulamadı
Bulamayınca affalladı
Bir daha yokladı
Sol yanına gelince duraksadı
Baktı kanayan sol yanıydı
Konusamadı
Anlatamadı
Ve öylece kalakaldı
Karanlıktı gece
Ay bile yarımdı
Acıyan sol yanıydı
Aldığı her nefes bir yaraydı
Ne sol yanını nede kendisini tanıdı
Bir hançer saplanmıştı
Çeksen hançeri kan kaybı
Cekmesen sıkıntı
Hançeriyle yaşadı
Bir gün aldı başını gitti
Zemheriydi vakit
Kurtulamadı