Karanlıktı Şiiri - Asi Yılmaz

Tüm düşler çıplaktı
Ben düşünüyordum
Simit tepsilerinin buğusunda
Zamana meydan okuyan çocukları düşünüyordum
Kentin bin bir çeşit kokusunu satan
Aynaları karşısında kadınlar boyanırdı
İncecik zarif kadınlar
Öpmelere aşina dolgun dudaklı kadınlar
Bir köpek tavşanın peşindeydi yüreğimde
Ter içinde yorgun ve bitkin kaçıyordu
Boşlukta kayan bir yıldız gibi koşuyordu
Koşmak kurtarmazdı belki
Yine de bir umut koşmalıydı
Ben seni düşlemekteydim
Kimsesizdim
Beyaz çarşaf gibi sarıyordu duvarlar.
Yüreğime hapsediyordum seni
Gözlerine salıncaklar kuruyordum
Gecelerime kokun sinmişti
Ben yalnızdım