Karanlıktı... Şiiri - Abdurrahman Kara

KARANLIKTI

Karanlıktı..
Hem gözler, hem yürekler
Evler, okullar, karakollar…
Soğuk bir mezarlıktı…
Bir kızak şakırdattılar,
Bir tarak kurşun attılar
Öyle acımasız, öyle zalim
Ve öyle taş yürekliydiler ki,
Taşları bile ağlattılar…
Sarsılmadı bile bedeni
Öylece kasıldı kaldı.
Adam mıydı, duvar mıydı, boşluk mu?
Nedir bu Atatürk düşmanlığı,
Geçici bir sarhoşluk mu?
Bağırdılar, çağırdılar
Yeri ve göğü birbirine kattılar
En milli duygularla
Salyalarını akıttılar
Ne istiyorlardı bilmem
Bu milletin kalbinde
Gecikmiş bir heyhâttılar
Ellerini, yüreklerini, ruhlarını
Bilmem kaça sattılar
Bir nara attılar
Bir kızak şakırdattılar
Niğbolu ’da, Sakarya’da, Çaldıran’da
Kızıl Moskofları oynattılar
Can evimizi, canımızı almaya
Bir tarak kurşun attılar.
Adam mıydık, ağaç mıydık taş mı?
Neydi bu yangın, bu duman bu kan?
İlan edilmemiş bir savaş mı?
Ne istiyorlardı Atam?
İlke ve İnkilaplardan
Neydi bu kin bu garaz
Bu düşman danışmanlığı
Sevmeyenlerle şâduman
Atatürk düşmanlığı…
Karaydı…Hem gözler hem yürekler
Bunlar milletin bağrında
Onulmaz yaraydı…
Gözlerini kıstılar
Bir kızak şakırdattılar
Ve bir tarak kurşun attılar
Adam mıydık, duvar mıydık, boşluk mu?
Neydi bu Atatürk düşmanlığı
Geçici bir sarhoşluk mu?
Öyle acımasız, öyle zalim,
Ve öyle taş yürekliydiler ki,
Taşları bile ağlattılar.

A.KARA
1993