Güneş doğmuyor bu diyarlara.Karanlığı besliyor bulutlar...
Geride çaresiz,yalnız umutlar.
Çöküyor göklerden hasret ağları,dağlıyor kum gibi koca dağları.
Düşünce,zihnimi çakılmış gibi,rotam belli bu yolda.Vazgeçemem...
Geçsemde gönül,kalıplaşmış kafaya öğüt ekemem...
Kulaklar kapalı bu alemde,ertelenmiş feryatlar sitem deposunda birikti.
Geçilmez yollara ümit bağladım...
Yoruldum anlasana! Feryadımı duysana.Yinede duymuyorsun,derdimi bilmiyorsun,gözlerimde yağmurlar,gelipte silmiyorsun.
Nankörsün...Ne diyeyim,ateştin sönüyorsun...
Unutulmaz sanmıştım; alnıma yazılmıştın.Unutulmaz sanmıştım; kalbime kazınmıştın.
Unutuldun...Yıllarca sen beni unutmuştun.Unuttum gözlerini,uğrunda sözlerimi,derinde közlerini terkettim,yollardayım.
Derman değil koca seller,söndüremez serin yeller.Bu yürekte ateş büyük...
Taki gelene kadar.Bekliyorum uç cephede,beslenirim karanlıkla.Kimliğimi kaybetmişim,derinlerde bataklıkta...
Taki gelene kadar...
Karanlık ben,ben karanlık...Şimdi akan her damla.
Kayıt Tarihi : 5.1.2010 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kütahyadaki yetmiş günlük acemiliğim boyunca,oradaki atmosfer ve ortamından etkilenmem sonucu bu eseri yazdım.Gerçekten güneş doğmuyor sanki oralara.
üzüntü içinde okudum şiirinizi, her defasında söylüyorum ve yine söyleyeceğim Allah sizden Mehmetçiklerimizden razı olsun.
tam puanımla antolojimde, saygı ve selamlarımla.
TÜM YORUMLAR (1)