Umutsuzluğun çekilmez karanlığında
Bir eroin bağımlısı kadar çaresiz
Öfkemden değil
Kederimden değil umutsuzluğum
Her yanı sarmış sevgi kısırı insanlardan
ve
Bundandır
Yalnızlıktan gözyaşı döktüğüm geceler
Milyonlar arasında bir başıma kalmam
ve dost
Beni karanlıklardan çekip alan
Omzuna yaslanıp
yüreğimi önüne seriverdiğim
içimde ağlayan coçuğu susturan
kederlerimi ikiye bölen dost
sana ve yüreğine
Teşekkürler...
Kayıt Tarihi : 14.9.2005 14:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!