Karanlıktaki Yüz Şiiri - Havliye Ecer

Karanlıktı sokak,
Dar geçit,
Ve çıkmaz sokaklarla tutuşmuştu cadde
Elini çekse geçecektim zincirlerinden
Bu kez ben el tutuşacaktım..

Bir vakit;
Karanlıkla sevişen semadan
En derin ses yankılandı
Ruhum endişelendi,
Ürkekti
Bu kimsesiz yalnızlıkta..
Üşüdüm…

Seni düşündüm
Ilık yaz sıcaklığında
Yasaklı bir gül olarak,
Sen de bir tendin topraktan
Ama dokunulamayacak kadar uzak…
Ta uzaklardan…

Bir zaman,
Koyu karanlıkta sızıyan
Mehtabımın zarif ay ışığıydın
Göz kamaştıran…

Ahest ahest sönecek günümde bir an;
Taze ama duygulardan
Safi karanlıklar bittiği vakit mabede nimde
Karanlıkta bir yüz hissederim
Yitik,
Biçare,
Ve de zavallı
Hayallerden çırılçıplak bir sima…