Karanlıktaki Güneş Şiiri - Mehmet Bulut

Korkarak yazılan her söz şahitti
hasretliğime...
Batan her güneş korkutuyor artık düşlerimi;
yine gece olacak,yine işkenceli saatlerin başlangıcı,
sigara dumanının altındaki bekleyiş.
O sonsuz o bitmek bilmeyen bekleyiş.
Korkma hala bıraktığın yerdeyim.
Seni biraz olsun heyecanlandırmak için
baygınlık geçirdiğim an.
Nereden bilebilirdimki o kadar korkacağını,
ne çok üzüldüm bilemezsin.
Evet yine o kapı eşiğindeyim
ama elimde çaydanlık yok ve bu defaki şaka değil.
Kendimden geçmişim, senden geçmişim vaz geçmişim hayattan...
Nasıl yaptım bir an olsun seni düşünmemezlik etmezdim.
Ama oldu işte, arkadaşlar yetişince imdada
yeniden düşünür oldum gül yüzünü..
Şimdiki aşıklar bir başka biliyor musun?
Gidenin yerini hemen bir başka aşkla dolduruyorlar.
Gidene ağlamak zayıflıkmış...

Ben zayıfım derim hemde bağıra çağıra
ben zayıfım sevdiğim...

Belki güneş vazgeçer bir gün batmaktan ha
ne dersin? ..