Gözlerin, gözlerime baktığı gün
Yüreğim, yüreğine aktığı gün
Gözlerin görmezse eğer birgün
Gözlerim, gözlerin olur o gün
Demiştik, birbirimizin olduğu gün
Gün geldi, görmedi gözlerim
Kaldım, zifiri karanlığın ortasında
Ellerim ellerini aradı; çaresizce çırpınan kuş gibi
Aradım bulamadım, göremediğim gözlerini
Kalakalmıştım ortada, yapayalnız karanlıkta
Kulaklarım sesini aradı boşlukta, kaybolan hayalinle
Söz verdiğin gözlerini de alıp gitmiştin bedeninle
Karanlıktan korkardım, bilirdin, her halinle
Bir ceylan gibi sıçrardım, her gürültüde
Şimdi hepten sıçrarım, görmeyen gözlerimle
Karanlıkta attığım çığlıklar, yankılandı geldi bana
Çığlığımı duyan olmadı, karanlıkta benden başka
Şimdi ne de çok ihtiyacım var sana
Ağlıyorum şimdi, kaybolan bunca yıllarıma
Çekiyor karanlık beni, girdap gibi içine
Sen de yoksun, çok uzaklardasın anne
Uzayın boşluğunda yaşar gibi,yaşamam anne
Bir çığlık atıyorum, karanlıktan aydınlığa
Duyan kimse var mı, düşüyorum aşağı
Karanlıktan kurtarın beni
Kurtarın
.......Kurtarın
................Kurtarın
...................................
Cengiz ÇETİK-Finike-/ 23.11.2006 / 16:30
Cengiz ÇetikKayıt Tarihi : 23.11.2006 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
gözlerimi kapadım ve karanlıkta yaşamanın ne olduğunu anlamaya çalıştım. görmemenin bir an ne hisler uyandıracağını hayal ettim. belki biraz da ileri giderek yaşar gibi hikayeleştirerek anlatmaya çalıştım. sizler nasıl buldunuz. bunu da paylaşımla öğreneceğim duygularınızı bilmek önemli elbette benim için. saygılarımla...cengiz çetik
Uzayın boşluğunda yaşar gibi,yaşamam anne'
yüreğine sağlık dostum...
Yüreğinize sağlık Cengiz Bey...
TÜM YORUMLAR (3)