Karanlıkta Yürümek Şiiri - Bülent Öntaş

Farkın yok kimseden diyemiyorum sana
Farkın var
Değilsin gücünün farkında
Bilgisayar klavyesi, makinaların gür sesi
Bir miting alanında atılan
Tek bir sloganın sesi yeter
Fabrikaları karartıyorlar kardeşler
Ofisleri kapatıyorlar ve eve kapatıyorlar beyazı
Maviyi sokağa atanların sesini duyuyor musun
Bir kölelik düzeni, yüzyıllar öncesinden farksız
Üzerimize geliyorlar kardeşler, üzerimize geliyorlar
Çok oluyorlar kardeşler, çoğalıyorlar
Sınırı yok sömürünün
Peki biz neredeyiz
Onlar bizi bizden daha iyi tanıyorlar kardeşler
Bir biz bilmiyoruz kendimizi
Farkında değiliz biz olduğumuzun
Geçmiş zaman hikayeleri ile oyalıyorlar aklımızı
Farkı yok geçmişin bugünden
Beyaz maviyle buluşacak yine sokağın köşesinde
Diğer renklerde bizden
Siyah da bizden beyaz da
Üzerimize ışıkları söndürüyorlar kardeşler
Göz gözü görmüyor karanlık fabrikalarda
Sesi yok canın
Karanlıkta yürümeye alışacağız kardeşler
Sonu aydınlık, farkı yok kurtuluş gününden