Karanlıkta Yalnızlık.. Şiiri - Sedat Akıncı

“Beni körkuyularda merdivensiz bıraktın”

Uyanıp körkaranlığın bir anında sensizliğe
Öylece bakıyorum konsolun üstündeki yorgun saate
Sonra dışarıdaki rüzgarı görüyorum
Nasıl savurduğunu doruklarını dağların
Ne farkı var ki bunun içimdeki savruluşlardan
Sürüklüyor beni gece
Dış rüzgarlarına ömrümün
Sanki çok uzakmış gibi duygular düşüncelerime
Sanki ayrılıklar rüzgar değilmiş gibi
Savuran gecelerimi.
Geceler perişan
Geceler aymaz..

“Beni okyanuslarda bak yelkensiz bıraktın”

Uykusuz geceler kaldı senden bana
Derin karanlık maviliğinde her koyboluşum
Engin denizlerin senden anılar saklar
En güzel yıllarım sende kaldı
Sende kaldı yaşları gözlerimin
Daha bir karanlık geceler şimdi
Geceler akıl almaz

“Beni sensiz seni bensiz bıraktın”

Aydınlık gülüşündü yaşam nedir sorusunun yanıtı
Kınalı saçların öyküler düzülen
Bahar akşamlarıydı
Bir şiir kadar temizdin, tazeydin
Aydınlık ve berraktın bir masal kadar
Çok sevdiğin için belki unutulmaz oldun
Senden öğrendiğim için belki sevmeyi
Seni hak etmediğim biliyorum artık

Pencereden yansıyan aksim
Boynu bükük bir çiçek şimdi
Ne zamandır içmedim bir yudum su
İçim bir hüzün denizi ki
Anlat anlatabilirsen..

Sedat Akıncı..