Karanlıkta Yalnız Yürümek

Düşersen bir gün hayallerinden,
yıldızlara tutun.
En çok onlar tanıtabilir sana
bilmediğin gökyüzünü.

Ama bil bir yandan da
gece ne kadar karanlıksa
yıldız o kadar parlak görünür.
Kanma sahte revnaklara!

Hatırla yüreğinde sana ait
bir yıldız taşıdığını.
Eğer çok kararırsa çevren,
çıkart yerinden, savur semaya.

Göreceksin:
Yüreğinin ışığında riya yoktur.
Ve yine göreceksin:
Kendi yıldızını çıkaramayanlar
senin ışığında yürüyecekler,
yoldaşın olacaklar.
Onlarla yürüyebilirsin.

Ne var ki güvenme de haddinden fazla yoldaşlarına.
Çünkü aydınlığını tutkuyla paylaşanlar
kaderine ortak olmak zorunda değildir.
Yıldızın kayarsa bir gün zaman mezarlığına,
kararırsan,
anlayacaksın: İnsan,
yaşamına ya da yıldızına
ait tüm ışığı paylaşsa da
çoğunlukla tek başınadır karanlığında.

Korkma!
Karanlıkta yalnız yürümek cesur kılacak seni!
Eksik yanların kendini yenileyecek.
Önünü açık seçik göreceksin.

Ve asla unutma:
Karanlığına gönüllüce
ortak olan çıkarsa...
Işıksızlıkta adımlarını paylaşan varsa...
Düşmemek ve düşmemen için elini tutmuşsa...
Ona güvenebilirsin.
Seni sevmiştir.

Çünkü, sadece gerçek seven göze alır
karanlığı paylaşmayı,
sevgilinin karanlığını
kendi ışığına yeğ tutmayı
ve gerekirse sonsuza dek
o karanlığın içinde boğulmayı.

24 Temmuz 2002