"karanlıkta Uyanmak"

Evet, bu günde şu karanlık dünyaya uyandım.
Hangi güne kadar böyle sürecek, bilmiyorum.
Her zaman düşünüyorum:
Acaba ne yapabilirim?

Ve evet...
Sonunda yine düştüm buraya.
Son günlerde alıştım galiba yazmaya,
Her ne kadar yazamasam da...

Yalnızlığım gitgide artıyor,
Unutmaya çalıştıklarım
Tekrar hatırlanıyor.
Ve ben yeniden yazıyorum.

Bazen kalemim titrer,
"Artık sona geldim," derim.
Sen beni durdurursun,
Devam ederim.

Karalanmış sayfalar,
Yırtık defterler...
İçindeki kırık cümleler.
Sahi ben ne yazmışım?

"Karanlık bir yol...
Ama ışığım sen olursun.
Acınası bir haldeyim,
Ama bırakmazsın beni.
Sanki kurtarıcı meleğimsin..."

Ama biliyorum:
Yalnızca hayallerimde yerin var.
Gerçekte olmana
İmkân yokmuş sanki...