Karanlıkta ruhlar birbirine çelme takar,
Uçsuz bucaksız evrende bir damla ter olur vücutlar.
Yorgun haykırışlar sarar dört bir yanı.
Önce sararlar, sonra öldürürcesine sevişirler seninle.
Eski bir gece lambasıdır tek izleyeniniz,
Zevkten inim inim ışıldıyor; duyabilene.
Gelmiş geçmiş bedenler gelir sonra aklına.
Bir bakmışsın,
Vesikalı bir yosmaya dönmüş,
Bizim masum gönül fahişesi.
Kayıt Tarihi : 24.9.2002 16:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Soner Can](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/09/24/karanlikta-sevismek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!