Dünya kısır bir döngü içerisinde can çekişirken
İnsanları kurtaracak tek şey sevgi
Hepimizin merhamete ihtiyacı var
Şefkatle sarılıp sarmalanmaya
Ancak o zaman doğan güneş bir anlam kazanacak
Yalnızlık öylesine sinsice sinmiş ki ruhumuza
Korkuyoruz, düştüğümüz yalnızlık uçurumundan kafamızı çıkarmaya...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta