Tebessümün üstünü örtünce gece
D/okunur yokluğun,dokunulmazlığıma.
Gölgen düşer ardıma
Kaçamam.
Yürürüm,koşar bana.
Koşarım,uçar simsiyah kanatlarla.
Kaçamam..
Ne zaman ki gölgem görünmez olur,
Kurtulur yalnızlık,tuzaklarımdan.
Susmak hakkım yetişir imdada.
Sözlerimi düşürüp yere,
Kaparım gözlerimi.
O yönsüz karanlığa..
Kaçamam.
Hayır!
Ne karanlıktan
Ne uyumaktan
Korkum uyanmaktan.
Karanlıkta koşamam...
Kayıt Tarihi : 25.5.2012 11:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yıldıray Coşkun](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/05/25/karanlikta-n-kacamam.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!