Işıkları olmayan bir şehir gibiyim geceleri,
içimde, yalnızca seslerinden birbirlerini tanımaya çalışıp,
karanlıkta, tanımadıkları kişilere istemsizce çarpan, nazik insan ölüleri var,
Kaybettiği şeyi aramaktan vazgeçmiş, kurak, dul bir eksiklik bu,
Ne bileyim, çay içmek, denize bakmak olsa uzun ve gereksizce,
sarılıp uyumak olsa, karanlık bir gecede ışıklı bir dişiye,
yalnızca iç çamaşırları olan yada üryan,
yada ne bileyim işte, falan... falan...
Kayıt Tarihi : 6.2.2014 22:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!