Yalnız bir genç yürür sokaklarda,
Gözlerinde hüzün, yüreğinde dert,
Çaresizlik içinde adımlar atar,
Gecenin sessizliğinde kaybolur.
Dudaklarından düşen kırık hayaller,
Yıldızlara dökülür, sessizce kaybolur,
Kalbi yangın yerine döner, içi parçalanır,
Sevgi arar, ama bulamaz, yalnızlık sarmış her yanı.
Umutlarını yitiren bir gemi gibi,
Dalgalar arasında savrulur durur,
Gökyüzünden yıldızlar üzgün bakar,
Yalnızlığının ağırlığını hisseder.
Karanlık sokaklarda yalnızlıkla baş başa,
Gecenin sessizliğinde çığlık atan bir ruh,
Uzanır elleri gökyüzüne, yıldızlara dokunmaya,
Ama yalnızlık, onu daha da sarar.
Kırık bir kalem gibi, hayatı yazılır,
Ancak hüzünle dolu satırlarla doludur,
Gözlerinden süzülen yaşlar, sessizce akar,
Yalnızlığın hüznü, her bir hücreyi sarar.
Ve o genç, karanlıkta yalnızlığa gömülür,
Umutsuzca arar, sevgiyi, ışığı,
Ama bulamaz, çünkü karanlık çoğalır,
Ve yalnızlık, en sıkı sıkıya sarılır.
Kayıt Tarihi : 11.5.2024 20:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!