Karanlıkta kalirsa isik Şiiri - Ali Fırat

Gözleri kamasir önceleri
Bir süre yaşadığı bir nevi körlük
Karanlığa alışınca gözlerin korna denen çeperi
Bir parça ışıkla nazar etmeye başlar
Ela parlak şaşı gözleri

Karanlıkları yırtmaya cesaretten fazlası gerek zira
Işığın fazlası kamaştırıyor gözleri bir beyaz Ama lik sağlıyor zira

Ceza suçu yok etmez nasılsa baskıya alir
Adalet yoksa idare idare etse dahi kadük kalır
Gözleri görmeyen mi ki sanki ama
Hissetmeyen ten ile sevmeyen kalp ne bela

İnsan seve seve kovulur cennetten
Cehennemin yolu iyi niyet taşlarıyla döşeli zira
Işığa hasret kalmak için onu bilmek gerek
Bilmesem aydınlığı şiven etmezdim karanlığa
Ya sen ışık ol ya ben yanayım
Biri kıvılcım olsun da dünyayı soğutayim
Cehennem ile korkutulmuş ve cennetten de kovulmuş
Bu tiyatro platosunda bir ömrün yarısında
Diğer yarı gelecek mi bilmeden kış ortasında
Bir intihar eden sevgili anısına
Bu şehri yaksam ya kalkıp kibrit şurada ....