Karanlıkta İşkence Şiiri - Kanayan Yürek

Ruhum karanlık bir odada
Mahkum forması giydi şimdi
Ellerime ruhun kanları dökülüyor
Dikenler etime,derime,tenime
Öyle bir batıyor ki
Gökkuşaığının tüm renklerini unutuyor
Fıtınayla tanışıyorum
Mahkumiyetimi açlıkla taçlandırıyorum
Masum yüzüme işkence rolü veriyorum
Ruhumdaki işkenceyi
Ay ışığıyla yüzüme yansıtıyorum
Ve artık biliyorum ki
Vazgeçilmezim karanlığım
Yüreğim karanlığım
Sevgilim karanlığım
Ruhumda işkence izleri bırakıp
Güneşleri kara örtülerle örtüp
Beni bıraktığın için karanlığıma
Her zaman muhtacım sana...