Tren garına doğru yaklaştıkça sessiz bir ıslık gibi duyulan bu ses kalbimde korku oluşturmayı başarmıştı. Bu uzak ve küçük kasaba ailemin ve benim çocukluk anılarımla doluydu. Kalbimdeki bu korku ise bu hatıraların sessiz çığlığından başka bir şey değildi.
Kasabaya yaklaştıkça kalbimi saran bu küçük çocuk beni ürkütüyordu.
Sonunda tren gara yaklaştı. Bildiklerimi içim biraz burukta olsa kendime itiraf ettim.
Tüm bu kasabada yaşayan akrabalarım bana ve aileme kırgındı. Asla beni karşılamaya gelmeyeceklerdi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta