Ziyanı yok ben de karanlıklardan geldim
Bilirim aşkı yakalamak pek kolay değil
Mekanımız loş bir meyhane
Sabaha desen daha çok var
Üzülme bu vakitte yâr da gelmez
Bu manalı kadehler sarhoşluğa bahane
Şevketli bir bahar akşamına rastladık
Lakin pek de hüzünlü şarkılar bu akşam
Dumanlarda sanki hayaller yakaladık
Farketmez dakikaların cılız sayıklayışı
Sabah belki rüzgâr yakalar saçlarımızı
Belki amansız bir yağmura yakalanırız
Sana suratsız kelimeler getirdim
Gülmeye mecal kalmamış dudaklarına
Henüz doğmamış tebessümler getirdim
Takvimlerin kopan sayfalarını boşa toplama
Nasıl olsa gelmez geçen günler
Beyhude yere kederler büyütme
Ziyanı yok ben de ağlamasını unuttum
Öyle gizli öyle hissiz tükenmişliklerdeyim
Sen ömrün katı kışına yakalanmış bir kadın
Sen hayatın sillesinde yoğrulmuş bir biçare
Ben tesellilerin defterinde manalar eşen
Ben garip bir şair cürmüyle cebelleşen
Benim de hayatımdan ne fırtınalar geçti
Bilirim yaralı insanların derbeder ahvalini
Sayıklarsın duvarlara korkuların yayılır
Sürünür hayallerin görmezsin ikbâlini
Avutursun kendini belkili nöbetlerle
Belkiler bir mum olur kocaman ışık saçar
Müşküldür hali anlatmak bihaber insanlara
Zira bataklıkta depreşmeyen ne anlar halden
Gözlerin gözlerimin aynası garip teselli
Macerası hayatının derin sahifelerine yazılmış
Gerisi zayıf hatıralar halinde unutulmaya aday
Ziyanı yok katılaşmış yüreğine pek de dert etme
Senin gözyaşların sarmalamış çocukluğunu
Benim çocukluğum bahtiyar anılar taşır
Senin ellerin üşüdüğünde kimse ısıtmaz
Benim avuçlarımda sıcaklığı gezer aşkın
Bu hayali dertleşme belki burada biter
Lakin taşımamalı hiçbir yürek körlüğü
Ziyanı yok sabahı bekliyorum seninle
Zaten kimse kalmamış bu harabe mekanda
Acılar okyanusundan bambaşka dalgalar gelir
Dakikalar tükenir tükenmez sende keder
Besbelli benden sana ılık bir rüzgâr gelir
Sen kendi rüzgârını bensiz yakalasan da
“Sabah olacak bu da gidecek” dersin
Belki doğru bilmem nasıl söylesem
Ben sıcak yuvama sen harap hayatına
Kimbilir suskunluğunda ne şarkılar bestelersin
Ben gündüz değişir başka kimlik taşırım
Bu şiir burada biter kalamam afedersin
Ekim 1999
İrfan KarapınarKayıt Tarihi : 11.3.2008 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan bazen düşkün,zayıf,kimsesiz olanları da görmeli,duymalı,dinlemeli; önyargıdan uzak,dışlamadan,küçümsemeden.Kimse karanlıkta kalmayı istemez,herkes bir zamanlar masum bir bebekti,hayat bir deniz gibidir,kimin nereye sürükleneceği bilinir mi? Kimi zaman soyunuruz kimliklerimizden geçici bir süre ve gerçek bir erdem sahibi olur ve dinleriz düşkün kimseleri.Onları sadece dinlemek bile onurlandırmaktır garip yüreklerini.Acaba ne çırpınışlar vardır içlerinde? Hayatta herkesin anlatacak bir hikayesi vardır. Herkes insan olduğu için değer taşır. Onların da anneleri vardı bir zamanlar,tüm kötülüklerden koruyan. Onlar da bebektiler,tüm bebekler kadar masum. Bedenleri satılık,ya ruhları? Kimse kimseden daha üstün ya da daha aşağılık değildir. Gördüm,duydum,üzüldüm,duygulandım,yazdım…Gerisi yok… Sonra ben kendi hayatıma,o ve onlar kendi hayatına…
Şiirin konusu da teması da öyküsünde anlattığın gibi iyi işlenmiş.uslubu ve kullandığın bazı kelimeler bana divan şairlerimizi hatırlatıyor.tebrikler dostca kal
Belki doğru bilmem nasıl söylesem
Ben sıcak yuvama sen harap hayatına
Kimbilir suskunluğunda ne şarkılar bestelersin
Ben gündüz değişir başka kimlik taşırım
Bu şiir burada biter kalamam afedersin
tebrikler değerli gönül dosatum güzel bir şiir okudum haz aldım yüreğine sağlık selamlarımla
Gülmeye mecal kalmamış dudaklarına
Henüz doğmamış tebessümler getirdim
Takvimlerin kopan sayfalarını boşa toplama
Nasıl olsa gelmez geçen günler
Beyhude yere kederler büyütme
Mükemmel çalışma ,hikayesi de ona renk vermiş .Kutlarım .Kaleminiz hiç susmasın. Sayğıyla
Yüreğine sağlık dostum........teşekkürler
Saygılar muhabbetler
TÜM YORUMLAR (14)