Karanlıkta İken Işıldar Aşk

Ol anda, serhoş oldu bu aşık, bir yudum içmeden,
Zemheriden doğan berrak güneşini aldı kollarına,
Ve pürtelaş parmakları, sevdiceğinin kıblesi omuzbaşlarında...

Dara düştü nefs, çileler tane tane saçıldılar yerlere,
Kanatlandı gönül uçmaklığa asaletli özencinden...
Ol anda maşuk oldu aşık,
Sevdiğinin gözleri tatlı tatlı çehresinde seyr-ü seferdeyken..

Kutlu gecenin sonu gelsin istemediler,
Gece ömürce sürdü ikisinin kalplerinde,
Mevsimler geldi geçti,
Tüm mahsun sokakları Istanbul'un, karlara kesti
Yaz geldi, bereketli bostanlarında Boğazın türlü nebatlar bitti,
Lakin bitmedi nicedir hasretle birbirini arayan
Aşıkların kalplerinde kök salan kutsal aşkın o harlı ateşi...
Ol anda yazıldı yazılar,
Birleşti defterler,
Kırıldı kalemler aksi düşmesin zamana diye,
Yeterdi onca hasretlik çekmeleri...

Vuruldu kudüme bir kere,
Zaman maşukun kollarında sessizce donuverdi...