Karanlıkta büyür bu çiçek..

Alışmak zor olsada artık karanlıkta büyüyor bu çiçek.. Yokluğunla besleniyor.
Her tarafı o kadar çabuk sarmaya başladı ki,
baş edemiyorum artık.
Zehirli bir sarmaşık desem, değil.
Farklı bir şey bu.
Kokusu bile çok farklı.
Su istemiyor benden. Ne kadar büyümesini istemesemde, artık engel olamıyorum.
Herşey başlangıçta güzeldir. Küçükken.
Ama bu küçükkende güzel değildi ki! !
Odamın her köşesine ulaştı artık.
Biliyorum ki, sıra artık bedenimde.

Bazen o kadar hızlı büyüyor ki, korkuyorum...
Sessizce, onun bu delice büyümesini izlemek çok kötü. Elinden hiçbirşeyin gelmediğini bilmek.
Çözüm üretememek.. Çözümsüzlük..
Tek çözümün 'o' olduğunu bile bile, çözüme ulaşamamak. Farklı bir şey bu.
Kötü bir çocuk gibi bu çiçek.
Büyüdükçe problem oluyor.
Ama yok edemiyorum.
Senden bir parça çünkü.
Bu çiçeğin adı ' Sensizlik' bile olsa, senin sensizliğin. Senden bir parça.
Ne yakılır, ne atılır. Olsa olsa ancak tapılır..

Karanlıkta büyüyor bu çiçek. Sessiz ve sensiz........