Karanlıkta Bir Son Şiiri - Osman Türkmen

Gecenin karanlığı çökünce hüzünle,
Bir dram kemirir içimi.
Yaşama hissi bir kor parçası sanki,
Öylesine yürümek istiyorum artık,
Anlatamadığım için her şeyi.

Gitgide kararan havada,
Gecenin sonuna yol almışım.
O sonda kaybettiğimi,
Bulmaya gidiyorum,
Döneceğim.

Eğer ki dönemezsem unutma,
Karanlık bir yoldur benimkisi.
Bulur da dönersem o zaman,
Düşe kalka da olsa,
Seveceğim seni.

Kaybolup gideceğim belki,
Karanlık bir yolda.
Bulamayacaklar arasalar da,
Çünkü yaşamayacağım,
Ama ölmeyeceğim de.

Beni soranlara gitti dersiniz,
Selamımı söylersiniz kalanlara.
Boş bir yoldu tercihi,
Aşkına teslim oldu,
Karanlıkta bir sondu dersiniz!