Karanlıkta Bekliyorum Şiiri - Sedat Özbek

Gözlerini kapatıp karanlığında yürümek istedim,
>
Her şeyden vazgeçip
Sonsuzunda kalmak isterdim karanlığının
Günün aydınlattığı her şeyden vazgeçip
Dudaklarında CAN bulacak umutla sevdim seni.
Derininden gelecek umuda hasret sevdim seni.
Düşlerimde sevdim seni
Hayallerim de sevdim.
Sığmadın düşlerime,
Sığmadın hayallerime
Yanı başımdasın işte
Nasıl yandı içim
Nasıl üşüdüm bir bilsen.
Çağır beni,
Tut ellerimden
Çağır da
Son bulsun içimdeki yalnızlıklarım
Büyüsün Seninle dünümü tüketen hasretlerim
Yakınlaştıkça büyür yalnızlık
Yakındaki uzağım
Dur! Ne olur gitme!
Buradayım bak
Karanlığının
Yalnızlığının tam ortasında.
Ne olur artık gitme.
Gözlerinin hasretinde yüregim
Sessizliğinde sesini arıyor sensizliğim
Yankılansa sesin odama
ve gözlerin geceme yıldız misali düşse
yeter bana..
Bos duvarlara ismini söylüyorum
seni yıldızlara soruyorum
Uğraşma Yüreğimle,
Sevmek sana göre değilse
Ben severim İkimizin yerine
Dünya döne dursun
Bırak olduğu yeri yaksın umudum
Gülümse Sevdiğim,
Sadece Gülümse,
İstediğim
Karanlıkları atmaktı gözlerimden
yazgının
kara yazılarını silmekti.
Olmadı...
şimdi kimseye anlatamam derdimi,
kendime de geçmez oldu sözüm.
Geceyi Gündüz eyledi Güneşten evvel
Kucak açtı şafaklara Hasreti kucakladı
BEKLETENİ bekledi Yürek
En derininde.
Tez gelir diye
Gün doğmuş,
Kızıl alevlerle yakıyormuş güneş
Hani nerde neden gelmez
KARANLIKTA BEKLETEN

Garip bulut / Sedat ÖZBEK
26,09,2007