Karanlıkta Aranan Nur Şiiri - Beşir Özer

Kanayan bir kalbin, bıçak gibi keskin,
Derin bir hissizlikle ve soğuk, buz gibi
Bunca saplanan darbelerden gelen
Damar atışları...
Umut dolu bakışları, köle gibi, o yar'e.
Bir tebessümün yettiği yerde,
Bitiverir güller, karanfiller...
Hiç olmadık yerde açar,
Yağmurlar, sağanak sağanak, çöllere.

Ben Sultan Fatih olsam...
Konstantiniyye sen olurdun,
Yavuz olsam ömrüm yetmez,
Sana giden yollar için.
Kudüs'e varsam, yüzüm gülmez,
Seni alıncaya kadar, Selahaddin gibi.
Gönül kalesi savunulur, fetih bir nasip...
Zülfikar, beni değil, zırhımla beni kesti.

Yolum uzundur ama vakit kısa,
Yorgun düşer gibiyim ama ayaktayım,
Sevgi dili evrenseldir, konuşmak zor.
Sevda kuşun kanadında; öten bülbülde
Uçsan gelmezsin, uçamazsan darılırsın,
Ne yapsam olmuyorsun, oldurmuyorsun.
Seni sana bıraksam, beni unutuyorsun.

Karanlık ardında kaldım yine, bıraktın.
Bana dünyanın zehirli balından içirdin
Suç senin değil sevgili; nazara değdin.
Bir konuşmaya gelmedin, bin hançerledin.
Geldikçe...
Yürek dağlarından bilinmez nehirleri seçtin,
Kalemimi kırdın, kitabımı yırtmayı seçtin.

Bilir misin bilmem ama, suya hasret toprak...
Anlayacak bir gün kara bulutların kıymetini,
Ama o gün ne bahar gelecek ne de...
Yağmur yağacak hüzün de olsa kupkuru toprağa.
Ezan ile sela arasındaki ömrün kıymeti nerde?
Sevgi ile acının farkını nerden bileceksin ki...
Acı dolu sözlerin, incitti beni, kalbimi.

Şimdi terk etsem senin şehrini,
Bir yabancı adam uğramaz sana
Gezdi, gördü; geldi, gitti, başladı ve bitti
Kısacık ayların takvimi şimşek gibi geçti.
Bu kez gerçekten yoruldum, hem de çok
Tut elimi desem, beni çöl ortasında,
Okyanuslar içinde bırakıp gideceksin.

Karanlıkta aranan nur, mavi ışık...
Gel ne olur, al şu zifiri karanlıklardan
Ne gücüm kaldı başka sevdaya,
Ne bir küçük tebessüme inancım
Hiçbir ilaç merhem de olmuyor,
Ben, benden gidiyorum, limanımdan,
Yıllarca okunan tarihe gömüldüm.