Işık nasıl da gitti birden
her yer aydınlıktı
oysa ki
daha bir an önce
nasıl da çabalıyorduk
birbirimizi kendimizi
görmeden
koşarak
aydınlıkta
bizden en uzağa
sonra birden
bir an içinde
bir karanlık çöktü
işte o zaman
ürktük uzaklığımızdan
kendimize
şaşırdık donduk kaldık
yokladık
tanıdık birşeyler aradık
gözler bulduk baktık
uzun uzun
ışığından umut almaya
söylemeye içimizdekini
korkudan dönmeye
paylaşmaya karanlığı
bir zaman
Ve sonra
gözlerimiz alıştı karanlığa
düşmeye başladık uzaklara
yeniden...
(3 Haziran 2005)
Sıla Nur KökenKayıt Tarihi : 13.6.2005 16:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
cok guzel siir, ellerine saglik.
Işık nasıl da gitti birden
goc edıyor ates boceklerı
onlarda senı dusundugumden
hosgeldın karanlık sensızlık.......
tarzında bana yakın bırsey var yakalayacagım az kaldı eteklerınden:)
sevgıyle, huzula ve saglıkla kal,
TÜM YORUMLAR (2)