Karanlıkta Şiiri - Gökhan Salter

Görmeyeydi o güzel gözleri gözüm.
Tutmayaydı pamuk ellerini ellerim.
Lal olaydı seni konuşan dilim.
Sevdaya ötmezmiydi dertli bülbüller.
Yine martılar gelirdi derdimi dinlemeye.
Sabahlar yine kör karanlığın ötesinde gelirdi.
Çise, sadece yüreğimi dağladı benim.
Ağlamak zor gelirdi, gurbette gece yarıları.
Sert eserdi sol taraftan rüzgar.
Yaprakların sesleri kulaklarımı gıdıklar.
Sevgiye doğru açardı çiçekler.
Güllerin yapraklarını koparanlara, o kadar kin duyardım ki!!!
Sanki yüreğimden bir parça eksilirdi.
Dağlamıştı artık,
sevgiye doğru giden yollardaki dağlar yüreğimi.
Kem bakardı gözler bana.
Akmazdı dert gözyaşlarım.
Gülmediğim günleri yaşamadım sayardım.
Kağıda dökmediğim her nağme için,
Günlerce uyumazdım.
Duvardaki sazım bile küsmüştü bana.
Türküler üzerime yürüyordu adeta.
Akşamları yıldızlar, beni görünce sönüyordu sanki.
Güneş sadece beni ısıtmıyordu.
Karlar sadece, benim üstüme yağıyor zannedi-yordum.
Sevdamın nereden geleceğini bilmiyordum.
Kör karanlığın uçsuz bucaksız bilinmeyen kö-şesinde çırpınıyordum.
Aklımı kaybetmiş gibiydim.
Nefes aldıkça, içimdeki yara tazeleniyordu.
Gülmeyi unutmuştum, beceremiyordum artık.
Al derdimi vur başıma yarim.
Hançeri sapla yüreğime,
Dağılsın dağlara doğru,
Ancak onlar kabul eder gamımı,
Gelmeyin üstüme gayrı,
Kırarım zincirlerimi bugün,
Sevgime dokunmayın gözüm,
Akıtmayın gözyaşlarımı,
Kazmayın kuyumu arkamdan,
Namerde bel bağlamayın………………