Karanlıkta Şiiri - Levent Keskin

Karanlıktaki yüzümü bıraktım seninle
Ansızın çıkagelen travmalarım
tekrar etme sakın.!
Söyleme içinde kalsın; çürüsün.
Bırakma hep seninle üzülsün
Ben özgürmüyüm ki o sevinsin
Bilinmezlik bu, nerden bilsin
Karanlık yüzüm yine göründü seninle
Terk etmek olsaydı kitabımda
Ben burda olurmuydum acaba?
Delirmekte bir çare aslında
Amaçlardan kaçmak umarsızca
Boşver be bırak gider nasıl olsa
Gİtmesede kalırsın yine onunla, karanlıkta!