Karanlıkta Şiiri - Yusuf Karçı

Duy beni zifri karanlık!
Zindanındayım sevdiğimin gözlerindeki.
Eşkiya sevdaları yurtlanmış yüreğim,
Tek suçum şafağı çağırmak bayırlarıma.

İnadına gülmeli, mayınla döşenen kahır dolu dünyada,
Evren gibi içimdeki zindanda bir can yaşamakta.
Dökülen gözyaşlarım sebepsiz ölümlerde cağırsa,
Denizler misali ellerim havada, kaşlarım çatık giderim dar ağacına.

Duy beni zifiri karanlık!
Ne dostları yitirdik özgürlüğü rehber edinen,
Akla düştükçe içimdeki kor yangınlarda közleşen.Yediremiyorum kendime eli kolu bağlı, tükenmeyi beklemekten.

Hani insan sessizlik içinde sabit bir yere baka kalır ya,
Bakışlar ruhu o anlık rahatlatır.
Kimse bilmez duymaz seni ama düşünceler surlaşır,
insanım diyene yarınlara örnek kalmak yakışır.