Karanlıklardayım;
Umudun olmadığı karanlıklarda,
Gecenin en karanlığında,
Kimsecikler yok burada
Ben, ben, yine ben...
Dost olmayı öğrendim artık karanlıklarla
Kimse yok artık kimse...
Karanlıktan aydınlığa gitmek isteten;
Umut yolcusu olmayacağım artık;
Karanlıklarda olacağım,
Dostumun yanında...
Aydınlık acı verecek bana hep,karanlıksa hiçbir şey.
Gözlerim görmüyor artık kimseyi,
Kimseyle konuşmuyor artık dilim,
Kimsede yok ki zaten karanlıkta.
Herkes aydınlıkta,herkes beyazda renkli...
Bense demirbaşı olmuşum karanlıkların;
Kime sorsan gösterir artık,
Sorma ama; gerek yok;
Nerede bir karanlık varsa ben orda olacağım.
Bir gün aydınlatacağım karanlığımı;
Bedenim yanacak dertlerle amansızca;
Aydınlanacak karanlığım.
Sonra yine karanlık.
Ben olmayacağım artık;
Bedenimin küllerinden yayılacak sevdam;
Dört bir yana Anka kuşuyla...
Kayıt Tarihi : 17.3.2006 18:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Onur Özdemir](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/17/karanliklardayim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!