Karanlıklara Ay Işığı
Evimizin önündeki terastayım şimdi.
Vakit akşamı geçti..
Ay bana bakıyor parlak yüzünle
İlerde küçük bir kulube, dağların eteğinde..
Bir şarkı duyuluyor şimdi o kulubeden hafiften..
''Sevemedim kara gözlüm seni doyunca''
Öylece sakin, dinliyorum..
Hava biraz serinledi..
Bense,
Kendimi tamamen sessizliğin koynuna bırakıyorum..
Ve her yeri saran hanımeli kokularına...
Ay ışığı şimdi de karşıda ki dağlara vuruyor
Karanlıklara ay ışığı..
Gölgeleri titriyor sanki sıra selvilerin, zeytinlerin..
Bu yaşanası bir olay
Bana nasip ettiği için Allahım şanslıyım..
Hüzünlüyüm..
Her yerde anıları bulup bulup seriyorum gözlerimin önüne
Anlatması bir o kadar zor..
Bir o kadar ağlamaklı..
Burda, bahçemizde geceler böyle yaşanıyor
Serin, düşünceli,hüzünlü, sessiz..
Çok şey var, söylenmeyen..yazılmayan
Geceye ve bize dair..
Şimdi aya iyi geceler deyip kapatıyorum kapılarımı
Birde şu kuş sesleri ve köpeğim dost olmasa.
Necla Argüz.............11 11 2008
Kayıt Tarihi : 22.2.2009 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşanan güzelliğin huzuru
Ay ışığında yaşam silüeti /aklın ve ruhun birlikteliği
yaşanır bir balkonda veya bahçede/yüreği yufka
İki dost canlı/: kuş ve köpek
Dağlara yansıyan ay ışığı/ve gözlerde mutluluk nemi
*
Anın şiirini okuma mutluluğunu yaşattınız
Kalemin daim olsun
Güzel şiirinizi kutluyorum Sayın Necla Argüz...
TÜM YORUMLAR (24)