Karanlıklar Seni Hatırlar

Karanlık geceye hükmetmeye başlayınca
Sıra dağların arasında bir uçtan diğer uca,
Beyazlar içindeki masumiyetin gelir aklıma.
Gökten bahar yağmurları dökülür saçlarıma.

Toprak duvarlara gaz lambaları asılırdı.
Işığın aksiyle hayallerimiz belirirdi duvarda.
Huzur ziyaret ederdi bizleri bu anlarda.
Bir bilseniz ne dünyalar ne düşler kurulurdu.
Bir ben bir de duvardaki ışığın aksi biliyordu.

Meğer dünyaya geldiğimiz an
Başlamış neyin hikayesi gibi ayrılığımız,
Yazılmış Levh-i Mahfuz’a kaderimiz;
İçimizi kavuran dinmeyen yalnızlığımız.

Büyüdükçe ekmek kavgası girdi aramıza.
Yüreğimi derdest edip gittim uzaklara.
Kanayan yaralar açıldı sol yanımda.
Senden uzak her yer kutuptur bana.

Yanan bir güneş sıcaklığı içimde sen dedikçe,
Büyüdükçe büyüyen hayalin var yıllar geçtikçe.
Artık sığmıyor güzel hayalin düşüme,
Sevgin taşıyor gönlümden dışarıya,
Dönüşüyor alevli şiirlere, yakıcı mısralara.