Karanlıklar Şehrindeyim

Uzattım elimi korkusuzca aydınlığa
Yeniden tutunmak için hayata
Yüzüme bile bakmadı oysa
Pervasızca geri çevirildim
Son ümidimi de burada yitirdim
Çünkü günün bittiği yerdeydim
Sevmelerin tek taraflı olduğu
Karanlıklar şehrindeydim

Işıklar burda sadece sevenler için yanıyor
Terkedilenler saplandıkça batıyor
Geceler orkestra kurmuşçasına
En acı nağmeleri kulağımıza fısıldıyor
Yanıyor yürekler geceler kan ağlıyor
Şehrin dikenli yollarında
Takatı kalmamış bir ses çırpınıyor
Duyurmak için sesini son gücüyle inliyor
Şehir perdelerini üstüne kapatıyor
Karanlıklara mahkumsun artık diyor.

Çaresiz güneşin doğacağı günü bekliyorum
Gücüm kalmadı ki sitem bile edemiyorum
Sıkıldım bu şehirden kurtulmak istiyorum
Gözümün son feriyle umutların son perdesiyle
Karşı tarafın ışıklarını seyrediyorum
Belki bir gün ben de geçerim diye
Kaderime rest çekip son kumarımı oynuyorum
Ve artık senden gelecek hamleyi bekliyorum.