“Gece terketmiyor adamı diye endişelenen Eluard,
yahut, Neşeli ve pembe tek ışığın girmediği
somurtkan ev sahibesi gece diyen Baudelaure,
hiç düşündüler mi bilmem
gecenin açığa çıkardığını tüm gizleri,
işi bunu becermek olan bir dedektif gibi.
Yattıkları yerden okusalar şimdi
- ama imkânı yok - Ahmet Haşim’i:
Her şey var, her şey görünüyor,
gözlerinde bir damla gece yok.”
dedikten sonra hatırladı birden kürsüde,
karanlıkta attığını ağını ordudan re’sen emekli
Tavuk Mahmut’la yan yana o vakit her gece
ve bir de şunu dediğini Mahmut’un, gün devrilip
o asgâri iki şişe Sevilen’den sonra devrildiğinde
o gece motorun kıçına, o tok sesiyle:
Karanlıklar korkar insandan
ve gece gelecek birazdan.
Kayıt Tarihi : 1.4.2005 01:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cem Hire](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/04/01/karanliklar-korkar-oysa-insandan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!