KaRaNLıKLaR da AğLaR Şiiri - Tuba Demir

Çekilirim benliğime her gece vakti
Kendi gölgemden korktuğum zamanlar gibi
Hasretin ağırlığını karanlıklar hisseder mi?
Beni yanlızlığa süren karanlıklar değil mi?
Karanlıklar da ağlar tıpkı ben gibi...

Aynaya bakan binbir türlü insanlar
Karanlıkları görür benliklerinde
Farklı renklere boyanan camlar
Siyahı kaldıramaz öz görünümünde
İnsanlık ruhu kirletildiği şu zamanlar
Karanlıklar da ağlar kirletilen guygular gibi...

Karanlıklar çöker her gece vakti
Bilirler ne duygular hissettiğimi
Karanlıklar bitmez,hiç tükenmez mi
Biriken özlemlere bu ayrılık yetmez mi
Gecenin sessizliği visal gemisinin son dümeni
Kalkmaz mı artık gönül limanından firak gemisi
Karanlıklar da ağlar hasret çeken yürekler gibi...