Karanlıklar Şiiri - Mehmet Ilgın

Karanlık yolların sonunda seni görüyorum
Yüzün bir ay gibi parlıyor ufkumda
Yaklaştıkça sana, kaçıyorsun benden uzağa
Ne kadar koşsam nafile, yetişemiyorum sana
Yetişsem ne olacak ki! Sevecek misin beni?
Sen güzel dilber, ben platonik serseri.
Varsın aşkım mahşere kalsın
Sen kalbimi çalan hırsız! Öbür dünyada yanarsın.
Belki bir gün sen de seversin
Sevdiğin seni sevmez benim gibi yanarsın,
karşılıksız sevmek neymiş o zaman anlarsın.
Anladığın zaman beni alevlenir aşkımın külleri
Yakar bir kor gibi sineni
Sen de düşersin bir gün yollara
Bırakırsın kendini kahrolası karanlıklara.