Karanlıklar Şiiri - Osman Uzunkaya

Karınlıklar örtün, örtün üstümü,
Gözleneyim şöyle ıssız bir yere.
Sadece sizsiniz tek barınağım,
Görünmek istemem kendime bile.

Karanlıklar sizde kaybolmalıyım,
Sizde saklanmalı ve kalmalıyım.
Bakın bana şöyle gizlenmeyecek,
Yoksa sizden daha kapkaramıyım.

Karanlıklar geceye vurulan damga,
Karanlıklar hissiz, yüzsüz benizsiz.
Karanlıklar kendini birşey sansa da,
Bu yolda yolcuyuz artık ikimiz.