Karanlıklar Şiiri - Salih Karaosmanoglu

Denizler kapakara renge bürünmüş
Göklermi karadı benmi görmedim
En azgın dalgalar sesimi yutmuş
Karanlık ruhumu yaktı bilmedim

Kör zindanlar gibi korkunç karanlık
Fikrimin tutulub bağlandığı an
İki kelimeki varlık ve yokluk
Bir mahkum düşlere daldığı zaman

Yeneceğim seni ey koyu karanlık
Beyaz kelebekler benim olunca
Melekler kapımı çalacak tık tık
Güneş gölgelere pranga vurunca

Bir idam sehbası devin elinde
Simsiyah urgan ki gökten sarkıyor
Zamansa saatin zembereğinde
Akrep ve yelkovan etimi yiyor

Karanlık korku ve ölüm anı
Karanlık şakinin giydiği libas
Karanlık şefkatin hain düşmanı
Karanlık zalime yaman iltimas

Karanlık zalimin içtiği şarap
Karalık çakalın çirkin sesidir
Karanlık körpe gözlere azap
Karanlık şeytanın mefküresidir

Ortalık tozduman bu savaşmı ne
Güller sararıyor güller ölüyor
Aşk oyunu artık almıyor sahne
Kan kırmızı güller kana doymuyor

Tut bırakma beni korkuyorum ben
Aklım şirazeden çıktı çıkacak
Bir ses ki geliyor ta derinlerden
Uğultu dünyayı yıktı yıkacak

Zifiri karanlık karanlık gece
Annesiz bir enik gibi yanlızım
Kapkara bir panter vuruca pençe
Yıldızsız gecede yıldız saymışım

Izdırab ruhumun derinliğinde
Kor ateşler bana tılsım olur mu
Bir dünyaki artık son çeyreğinde
Hayaller umutlar kalsın bomboş mu

Karanlık içimin nadim dumanı
Karanlık beynide çelikten leke
Karanlık karanlık karanlık anı
Karanlık odamda ters duran peyke

Doğsun yıldızlar doğsun karanlıklar kalmasın
Kalmasın hiç bir korku kalmasın yüreğimde
Ve bahtımın rüzgarı sarp kayaları aşsın
Ancak iki sevgili gezsin hayallerimde