Karanlıklar.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Her karanlık bir aydınlığı saklar içinde,
Çilelerimin karasevdanı sakladıkları gibi,
Izdıraplarımın,
Yalnızlığımın,
Umarsızlığımın sakladığı gibi.
Her karanlık gecemde senin aydınlığın,
O sedef gibi yüzünün aydınlığı,
Büyülü bir el gibi silip süpürüyor
Karanlığı.

Karanlığın karanlık olduğunu bilmezdim
Sevdana düşmeden önce,
Karanlıklarıma kör bir kibrit alevi bile yeterdi,
Uysaldı, sevimliydi, ürkekti benim karanlığım,
Elimi sallasam
Giderdi.

Şimdiki karanlıklarımın her biri birer heyula,
her biri bir gulyabani,
her biri bir karabasan,
Onlar kendi bildiklerini okur dururlar habire,
Elimi sallasam,
Sallamasam.

Karanlıklara boyun eğmişim hayallerinle,
Hem kırk satır, hem kırk katır beğenmişim,
Yakamı ellerine vermişim,
Seni ben işte böylesi karanlıklarda
Beklemişim.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 79-80/100)