Karanlıklar Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Karanlıklarım senin gittiğin gün başladı,
Bir ikindi vakti, çullandı üzerime
Kara çarşaflı bir gece gibi,
Denizlerim, ırmaklarım, çaylarım karardı,
Kararıp gitti ormanlarım, ovalarım,
Yosun kokularım, çam kokularım, çiçek kokularım,
Kuşlarım, arılarım, kelebeklerim,
Otlarım, çimenlerim, çayırlarım,
Gülmemi gerektiren tek şey kalmadı evrenimde;
Ağlarım.

Kalmış karanlıklar içinde güneşe açılan pencerelerim,
Yolları gecelere uğramış sabahlarımın,
Konaklar durur kara kara hanlarda kara kervanlarım,
Karanlık çöllerimde kara kum fırtınaları,
Başıma bu kara karanlıklar tebelleş etmiş
Karasevdaları.

Ellerimi, ayaklarımı sallamışım karanlıklara,
Ellerim kara, ayaklarım kara,
Yüzüm-gözüm kara,
Bahtım kara,
Yüreğim karanlıklar içinde titreyen mum alevi,
Kimi kime şikayet etsin
Fukara?

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 81-82/100)