Karanlıkla Konuşmak Şiiri - Oğuzkan Bölü ...

İnadına yapıyorsun biliyorum
Sevmenin bir şekli bu
Orospu cilveleriyle can yakmak
Eteklerini rüzgara katmak için sokaklara çıkmak
Canın kavga istiyor
Senin için bıçaklar çekilsin
“El ayak çekilsin ben yapacağımı bilirim” de diyemem
Sen sakızını balon yaparken
Benim gözlerim fecir kızıllığında
Şart mıdır tüm kasabanın yüreğini hoplatmak

İnadına yapıyorsun biliyorum
Daha mı çok üzerine düşeceğim
Yoksa toparlandım gidiyorum mu diyeceğim
Sınamaktan ziyade ateş yakmak, boğazımdan aşağı boşaltmak lavları
Dudakları ağlamaya büzülmüş halde
Fena halde
Herhalde
Benim sevgimden şüpheye düşmemek için
Şart mıdır tüm kasabanın yüreğini hoplatmak

Senin ardından
Sokaklara takılmış tüm fahişelerin yalancı aşklarına tav oluyorum
Senin ardından
Gül taşıyan gönüllerin hanelerinden kovuluyorum
Senin ardından
Benzetilmemiş nesneler gibi savruluyorum

Yerimde başkası olsa
Tasını tarağını toplayıp giderdi uzayın derinliklerinde görünmeyen bir yere
Belki aldığını bırakmayan kara deliklere
Benim yaptığıma aşk denir sadece
Böylece arsız ve umarsız
Belki de kara sevda
Asılsız bir hayalin çölünde yalınayak

Resmin duvarda
Hareketsiz izliyor yaptıklarımı
Senin gibi
Sessiz ve sessiz
Bir gün olur da resim ses verirse
Daha ümitliyim bu durumdan
Senin sessizliğine de katlanır hale geleceğim

Şimdi yalnızca karanlıkla konuşuyorum.