KARANLIK ŞİİRLERİ

Dönülmez bir akşamın gecesindeyim zaman geç
Ey ömrüm o eski yıllara döndürülsem bile
Bakmam ben o yalancı bakışlı sevgilere
Benim karanlık gecelerimin nuru sendin
Sonra karanlıkların kucağına beni terkettin
Karanlıktan payımı aldım bak yapayanlız kaldım
Karanlık denince mezar olur nur yatağım
..

Karanlık gecelerde pırıl pırıl yıldızlar
Süzülür gider hilal gökten gümüş tüllerle
Sevdalarla büyütür sevdiklerini kızlar
Güneş kokusu sinmiş şeffaf tül perdelerde

Karanlık gecelerde geçti en tatlı anın
Benliğimi fetheden o tatlı bakışındı
..

Bir telefonla başlayan aşk Şara’yı yollara düşürmüştü. Gidiyordu… Nereye, ne için, kim için gidiyordu? Bunu oda bilmiyordu. Yüreğinin götürdüğü yerin efsanevi bir aşkın yaşandığı yer olacağını nerden bilecekti.
Hiç uyumamıştı otobüste, bitkindi ama heyecanlı. Uykusuzdu gözlerini kapatmamak için tutuyordu kendini. Güzel bir Doğu Anadolu şehrine ayak basmıştı. Ve o sese yaklaştığının farkındaydı. Dolmuşun hareket saati gelinceye kadar bakındı etrafına… Yabancıydı bu yere… Suskundu ve yorgun…
Tiz bir ses yükseldi…
“Hozat yolcuları kalmasın…”
Bir anda irkildi Şara… Ve oturdu bulduğu ilk boş koltuğa. Hareket ettiklerinde önce dolmuşun içindekileri süzdü. İnsanları dinliyordu. Çantasından defterini çıkarıp yazmaya başladı. Yazdı yazdı… Kafasını kaldırdığında büyük bir su birikintisi gördü, balıkçı tekneleri, kuş çığlıkları… Şaşkındı, burası Keban Barajı olmalıydı. Feribot kalkmak üzereydi. Karşıya geçilecek ve yola devam edilecekti. Dolmuş feribotun üzerindeydi. İnsanların tuhaf bakışlarından rahatsız olmuştu, hava soğuktu. Doğayla baş başa kalmak onu rahatlatacak, bu havayı teneffüs etmek belki uykusunu açacaktı. Çıktı dışarıya, köpük köpük dalgalara doğru salladı uzun hırçın saçlarını. Kıyıya yaklaşmıştı feribot, hareket saati gelmişti. Huzurluydu, sessizce oturdu koltuğuna, başını cama yasladı, gözlerini kapattı, derin bir uykuya daldı.
Uyandığında hava kararmıştı. Camdan dışarı baktı. Yollar çamur, etraf kar kütleleriyle doluydu.”Benim bu soğuk, bu çirkin yerde ne işim var? ”dedi kendi kendine. Yine aynı tiz ses yükseldi:
“son durak Hozat…”
..

KEŞKE

Sokaklar ışıl,ışıl ap aydınlık
Sokaklarda gezen beyinleri
Ne yazık ki sarmış, yobaz karanlık
Keşke, keşke beyinler olaydı aydınlık
Sokaklar kalaydı zifiri karanlık
..

Karanlıkmı gece olan...
Yoksa benmiyim karanlıkta kaybolan...
Karanlıktayım ama karanlık olan oda değil....
Karanlık olan benim yüreğim...
Karanlık olan benim dünyam...
Kırğınım sana değil..
Seni karşıma çıkaran kaderime...
..

Bir bilet aldım karanlık yollarda
Saat gecenin kaçıydı hatırlamıyorum
İçimde bir mayhoşluk attı beni dışarı
Başı boş geziniyorum sokak lambaları arasında
Birini geride bırakıp karanlığa yol alırken
Bir diğeri gecemi aydınlatmak için çaba sarfediyordu
Birden bir karanlık çöktü geceme
..

neden geceye bırakılır iş
ve hep
karanlıkta atılır
doğacak çocukların ilk harcı

ruhlarına işliyor karanlık
bir özlem mi duyuyorlar nedir
..

Karanlık, aydınlığın, kadrini bildiğim an,
Aydınlığın doğuşu, zifiri karanlıktan.





..

Yüzünün şeklini simanı bildiğim gibi
Kalbinin sesini bilmek isterdim
Gecenin herşeyi sakladığında
Gündüzmüş gibi görmek isterdim

Gizli saklı kalmamalı duygu düşünce
Paylaşılmalı bütün sıkıntı bence
..

Öylece durur bakar pencereme
Binbir hareli bir yıldız...
Ümitlerle mi işlenmiş ne?
Ne bulur bilmem ki... karanlık penceremde.

Kapatamamış bulutlar parlaklığını.
Karanlık gökyüzünde tek bir yıldız...
..

Bedenler ayrılsa da ruhlarda beraberiz
İlim denen ummanda hep birlikte gezeriz
Nerde karanlık varsa üzerine çökeriz
Aydınlık A’dan K’ya senin eserin

Okumadan Dünya’da karanlıklar dinmiyor
Karanlık yüreklerin lambaları yanmıyor
..

Yakar durur derinden hasretin nice beni,
Yürek yanar yad ellerde üşütmez gece beni,
Sandım duyarsın her an olsa da hece beni,
Sensiz, sessiz, karanlık gecelerde saklıyım...

Sesim yakından gelir, uzaklarda arama,
Baksan da göremezsin, yakınlarda arama,
..

Bu gece yağmur atıştırıyordu ve bu gece boyu sürdü, yarında sürecek belki. Ben şu anki yağmuru duyuyorum Su. Gecede aydınlık yoktu, yağmur içime yağıyordu. Dinliyordum yağmuru, hafif hafif dövüyordu çatıyı, çimenlikleri boğuyordu suyuyla. Hissediyorum içime işliyor damlalar. İçim süzülüyordu Su. Araba camlarından savrulan sular gibi, içimde dağılıyordu yağmur. Yağmur, hani o sevdiğin çınar ağacının dalları gibi içimde genişliyordu. Boğulacak gibiyim Su, bir şafağa varayım da diyorum….

Günün en ıssız anları sabaha yol almaktır sanımca Su. Karanlık gecenin mükafatı, seherin ilk dakikalarına gizlenmiş. İnsan dünyada varlık olduğunu anlama cüretini gösteriyor, şu seher vakitlerinde. Kendimi atıyorum balkonun bir köşesine ve ellerimin arasında kafam; uzun düşünceler kovalıyorum, beynimin karanlık köşelerinde Su.

İçimde gezinen fırtınanın sessizliği bir tarafta, savurduğum cigaranın dumanı bir tarafta, gözlerim, ayın karanlık yüzünden, taş parçalarına yansıyan buselere anlamlar yüklemeye çalışıyor Su. Kimine umutsuzluğumun resmini çiziyorum, kimine yaşama dair filozofça düşünceler iliştiriyorum, kimine karaca benzetmesi yapıyorum.

Ah şu çamur kokan yollar. Şu ışıl ışıl yanıp çevresini aydınlatmakta zorlanan sokak lambaları, buğday fidanları, sıra sıra sürülmüş çizgili tarlalarda koşuşan tarla fareleri.
..

sarısın kız yok...
sarı yoksa göze de gerek yok.
karanlık güzel..
unutulunca bir insan, hatırlanmayınca bir daha...
güzel günleri göremeyceksem yakında..
göze ne gerek var.
karanlık böyle çok daha güzel...
..

Ne güzel bir şeydir karanlık
Uyumak için tüm ışıkların kapandığı
Düşünmek için tüm çirkinliklerin susturulduğu
Kendinle baş başa kalmak için herkesin varlığını reddeden
Gecenin karanlığına saklanmış masumiyetin perdesini aralayabilmektir.
Son ses kendi iç dünyanı dinlemektir karanlık.
Gecenin kimsesizliğinde hayallerini özgürce kurabilmektir.
..

Önemli olan ışık ve karanlık değildir.
Asıl önemli olan, aydınlığın üstünde ki aydınlığa ulaşmak
Ve karanlığın içinde küçücükte olsa bir ışığa içten ulaşmaktır.
Düşüncenin derin karanlığında kendinizde küçük bir ışık yakmak
dünyanızı aydınlatır.
Tek başına ne aydınlık bir ışıktır.
Ne de karanlık ışıktan bir aydınlanmadır.
..

Bakma karanlık olduğuna, sen uyuyorsun diye bu kadar siyah gece...
..

- Geçen hafta sitemizde üyesi oldukları gruplarımızda şiirlerini yayınlayan
şairlerimiz arasında yapılan oylama sonucunda...

1. * Yalnız Yolculuğun Aheste Seyri * şiiriyle Bayan Canan Ereren
1. * Karanlık Mı Karanlık *şiiriyle Bayan H.Senem Aygül
2. * Şairle Hasbihal * şiiriyle Bay - Nöbetçi ER - Dinmez Er
3. * Dünya Yalan Sevda Yalan Aşk Yalan * adlı şiiriyle Bay Mustafa Hoşoğlu
..

Buraya kadar! Işık dediğin yüreği dağlayan yakıcılığın ömrü...Karanlık ele teslim olmuş aydınlık yüzün vuslattaki son görüntüsü...YK
..

Gidiyorum gündüz gece...

Gece çöktü önce,

karanlık vurdu gözlerime

baktım göklere
..